27η Ιανουαρίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

Η 27η Ιανουαρίου, Διεθνής Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, είναι μια ημέρα όπου σε όλο τον κόσμο τιμάται η μνήμη εκατομμυρίων Εβραίων που δολοφονήθηκαν από τους Ναζί. Η ημέρα αυτή εκτός των άλλων, μας θυμίζει αφενός τις θηριωδίες που συντελέστηκαν από τη ναζιστική Γερμανία και αφετέρου είναι αφορμή έτσι ώστε να κρατά την παγκόσμια κοινή γνώμη σε εγρήγορση, απέναντι σε κάθε τύπο ολοκληρωτικού καθεστώτος και φασιστικής ιδεολογίας που καταπατά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και στοχεύει στον αφανισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.

Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι ακόμα και σήμερα πολλοί συμπολίτες μας δηλώνουν ξεκάθαρα το θαυμασμό και την ιδεολογική ταύτισή τους με το καθεστώς της ναζιστικής Γερμανίας.
Οι νοσταλγοί του Χίτλερ εκφράζονται σήμερα κυρίως μέσα από το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, που τα τελευταία χρόνια δείχνει να εδραιώνει τη θέση της στο ελληνικό κοινοβούλιο εκφράζοντας μια διόλου αμελητέα μερίδα του ελληνικού λαού. Το γεγονός αυτό, δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να απευθυνθούν σε ακόμη μεγαλύτερο φάσμα της απογοητευμένης και εξοργισμένης ελληνικής κοινωνίας που ψάχνει απεγνωσμένα έναν εχθρό, ώστε να επιρρίψει πάνω του τις ευθύνες για όλα τα κακώς κείμενα. Η Χρυσή Αυγή με τη ρητορική της ανταποκρίνεται σε αυτό το αίτημα και «εντοπίζει» τον εχθρό στο πρόσωπο των μεταναστών και γενικά κάθε ξένης επιρροής. Αυτή η ρητορική μολύνει ολοένα και περισσότερο τις συνειδήσεις των συμπολιτών μας με ρατσιστικές αντιλήψεις και μίσος προς κάθε τι διαφορετικό, εκεμταλλευόμενη την αδυναμία των υπόλοιπων δημοκρατικών δυνάμεων να θέσουν στο περιθώριο αυτές τις μισαλλόδοξες φωνές και να επιβληθούν αυτών.

Μετά από 5 χρόνια όπου έχει αποδειχθεί επανειλλημένα η φασιστική και εγκληματική φύση της Χρυσής Αυγής, είναι φανερό πως το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί από μόνο του να περιορίσει τη δράση της Χρυσής Αυγής. Είναι αναγκαίο λοιπόν η κοινωνία από τη βάση της να κινηθεί αποφασιστικά απέναντι στις πρακτικές και τις αντιλήψεις που εκφράζει ο συγκεκριμένος χώρος, που σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με τις αρχές της Δημοκρατίας και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο συνεχής αγώνας απέναντι στον φασισμό και τις ρατσιστικές αντιλήψεις είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούμε να αποδώσουμε ως πολίτες και ως άνθρωποι στα θύματα του Ολοκαυτώματος.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

Δηλώσεις μαθημάτων εαρινού εξαμήνου επί πτυχίω εξεταστικής

Όπως ανακοίνωσε η γραμματεία της σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών όσοι φοιτητές έχουν συμπληρώσει και το 5ο έτος σπουδών και επιθυμούν να συμμετάσχουν στη εξεταστική μαθημάτων εαρινού εξαμήνου θα πρέπει να δηλώνουν τα μαθήματα που επιθυμούν να εξεταστούν. Η περίοδος δήλωσης ξεκινάει στις 26/1, και θα διαρκέσει έως και τις 2/2. Οι δηλώσεις των μαθημάτων γίνονται στη ηλεκτρονική διεύθυνση: http//www.central.ntua.gr/sxoles/registrations/eggrafes

Αναλυτικά η ανακοίνωση της γραμματείας.

Υποχρηματοδότηση: Ευκαιρία για Αλλαγή

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η Παιδεία συνολικά, αλλά και η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ειδικότερα, δέχεται συνεχή πλήγματα με την συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση που υφίσταται το σύνολο των Ιδρυμάτων. Το γεγονός αυτό αποτελεί απόρροια της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας και της δημοσιονομικής κρίσης που διανύει η χώρας μας, καθώς η βασική πηγή χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων και ΑΤΕΙ δεν είναι άλλη από το ίδιο το κράτος όπως είναι φυσικό, στα πλαίσια της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και της ανταποδοτικής φορολόγησης.

Ωστόσο, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, αντιλαμβανόμενοι πως η Παιδεία, όπως η Υγεία και η κοινωνική Ασφάλιση, αποτελεί βασικό πυλώνα της κοινωνίας και κατ’επέκτασιν του κράτους, θεωρούμε πως θα πρέπει να θωρακίζεται απέναντι σε οποιαδήποτε υποβάθμιση και να διατηρείται ένα υψηλό επίπεδο στο σύνολο των παροχών της προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Η κοντόφθαλμη λογική ανορθολογικών περικοπών στον τομέα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συνολικά της Παιδείας έχει ως κύρια έκβαση την μακροπρόθεσμη υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου της κοινωνίας, γεγονός που αποτελεί τροχοπέδη στην ταχύτερη οικονομική ανάκαμψη και ευρύτερη ανάπτυξη της χώρας.

Όπως όλα τα Ιδρύματα της χώρας, άλλα με μεγαλύτερες και άλλα με μικρότερες ανάγκες, έτσι και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δυσκολεύεται να επιβιώσει και να επιτελέσει τον ρόλο του, τόσο σε εκπαιδευτικό όσο και σε ερευνητικό επίπεδο, όπου τόσο πολύ ανάγκη έχει η κοινωνία. Οι συνέπειες είναι εμφανείς καθημερινά, αφού παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της περικοπής ή καταπάτησης  των φοιτητικών παροχών, αλλά και στη λειτουργία των υπηρεσιών του, όπως η εργαστηριακή και η υλικοτεχνική ανεπάρκεια. Η προσπάθεια των θεσμικών αρχών του ΕΜΠ να ανταποκριθούν στην διαρκή υποχρηματοδότηση έχει ως αποτέλεσμα την οριακή επιβίωση του Ιδρύματος έως τώρα. Ωστόσο, η διαιώνιση της κατάστασης οδήγησε τη Σύγκλητο του Ιδρύματος στην απόφαση να επικοινωνήσει το τεράστιο πρόβλημα, που αποτελεί και ζήτημα επιβίωσης, σε μεγαλύτερο εύρος και να απευθυνθεί σε ολόκληρη την κοινωνία μέσω μίας Συνέντευξης Τύπου.

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι της Πολυτεχνειακής κοινότητας και με κάθε ευκαιρία προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην επιβίωση του Ιδρύματος και εν συνεχεία στην ανάπτυξή του. Ο διαρκής αυτός αγώνας θεωρούμε πως χρειάζεται την ευρύτερη δυνατή στήριξη, καταρχάς εντός του Πολυτεχνείου, αλλά φυσικά και εκτός αυτού. Αδιαμφισβήτητα, λοιπόν, υπάρχει αφενός τεράστια ανάγκη συσπείρωσης εντός του Ιδρύματος, μακριά από μικροπολιτικούς αγωνιστικούς ακτιβισμούς και λογικές απάθειας που προβάλλονται από ορισμένους, και αφετέρου η επικοινωνία του ζητήματος της συνεχούς υποχρηματοδότησης στο σύνολο της κοινωνίας. Συνεπώς, σε αυτό το πλαίσιο ευαισθητοποίησης και εξωστρέφειας, η συγκεκριμένη κίνηση μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους. Βέβαια, στην κατεύθυνση μίας μαζικότερης και πιο αντιπροσωπευτικής – για τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος – διαδικασίας, θεωρούμε πως η ενέργεια αυτή θα έπρεπε να συνδυαστεί με το συμβολικό κλείσιμο του Ιδρύματος για τη συμμετοχή όλων των μελών της Πολυτεχνειακής Κοινότητας, καθώς και για μία ενδεικτική πίεση, κάτι που πλέον είναι ανέφικτο.

Ωστόσο, για τη λύση του προβλήματος και όχι για την απλή διαχείριση του, όπως χαρακτηριστικά συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, δεν αρκεί μία απλή εξωτερίκευση. Είναι ανάγκη, πλέον, σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα, να αναγνωρίσουμε τις σοβαρές παθογένειες της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του νομικού και θεσμικού πλαισίου που τη διέπουν, τις οποίες απέκρυπτε για χρόνια η φαινομενική οικονομική ευημερία του κράτους συνολικά και εμφάνισε η οικονομική γύμνια του, και να προτείνουμε στην κατεύθυνση επίλυσης τους.

Η έλλειψη μηχανισμών αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα της Εκπαίδευσης, είτε προσωπικού και εκπαιδευτικών, είτε υλικοτεχνικών υποδομών και έργου, η περιορισμένη σύνδεση με την αγορά εργασίας και οι φραγμοί στην εκμετάλλευση του ερευνητικού έργου, η έλλειψη οργανωμένου σχεδίου αναδιάρθρωσης του χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, νομικά πλαίσια που δεν εφαρμόζονται και δεν γίνονται αποδεκτά από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, καθώς και η προβληματική δομή και διάρθρωση των Ιδρυμάτων σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατική τροχοπέδη, η οποία αποτελεί και παθογένεια ολόκληρου του δημοσίου τομέα, περιγράφουν εν συντομία το σύνολο των παθογενειών.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πως το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο κρατά δέσμια τα ελληνικά πανεπιστήμια και πως η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση έχει ανάγκη από αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ικανές να της δώσουν την απαιτούμενη ώθηση, να ενισχύσουν την εξωστρέφεια τους, να επιβιώσουν στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουν και τελικά να αναπτυχθούν στο βαθμό που η ίδια η κοινωνία αποζητά.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

Όταν ο λαϊκισμός αντικαθιστά την πολιτική…

Με πολύ μεγάλη σκεπτικότητα παρατηρούμε τελευταία να έχει επανέλθει δυναμικά στην επικαιρότητα το όνομα του Αρτέμη Σώρρα, ενός ανθρώπου που εμφανίστηκε πραγματικά σαν κωμήτης στην ελληνική πραγματικότητα το 2012 υποσχόμενος να απαλλάξει όχι μόνο κάθε Έλληνα, αλλά και το ίδιο το ελληνικό κράτος από κάθε πιθανό χρέος και δανειακή υποχρέωση. Ο εν λόγω κύριος επιδόθηκε σε μια τεραστίων διαστάσεων εκστρατεία προκειμένου να προσελκύσει κόσμο γύρω του, χρησιμοποιώντας στη προσπάθειά του αυτή επιχειρήματα που παραπέμπουν περισσότερο σε παραμύθια για μικρά παιδιά. Βλέπουμε σήμερα, όμως, πως αρκετοί συμπολίτες μας, πλήρως απελπισμένοι και θολωμένοι από την δύσκολη οικονομική συγκυρία, καταφεύγουν στην «οργάνωση» του ανθρώπου αυτού με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο για αυτούς…

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως οι συμπολίτες μας που επέλεξαν να ταχθούν στο πλευρό του Σώρρα το έκαναν ακριβώς γιατί άκουσαν πως η κατάσταση για αυτούς θα βελτιωθεί ως δια μαγείας χωρίς να κάνουν τίποτε παραπάνω από το να γίνουν μέλη της οργάνωσής του. Είναι προφανές πως η λαϊκίστικη ρητορική που χρησιμοποιήθηκε έπιασε τόπο και με το παραπάνω, αν κρίνει κανείς από το πλήθος των γραφείων της οργάνωσης που ανοίγουν ανά την επικράτεια.

Μήπως, όμως, έχει γίνει συνήθεια για τον ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια να ακολουθεί ανθρώπους που χρησιμοποιούν κατά κόρον τον λαϊκισμό για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου;

Τα παραδείγματα είναι αρκετά. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων χρόνων τα «Ζάππεια» και οι αντιμνημονιακές κορώνες του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ που μόλις ανήλθε στην εξουσία εφάρμοσε ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο. Βέβαια τους παραπάνω ακολούθησε μια πραγματικά άνευ προηγουμένου προπαγάνδα με ενορχηστρωτές τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι μπροστά στην ιστορική συγκυρία που παρουσιάστηκε για μια κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα μας αρκέστηκαν αρχικά στο να χαϊδεύουν τα αυτιά του ελληνικού λαού απαλλάσοντάς τον από κάθε πιθανή ευθύνη για την κατάσταση της χώρας, ενώ συνέχισαν υποσχόμενοι απίστευτες παροχές στο περιβόητο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», χωρίς να παραλείπεται το διαχρονικό σύνθημα περί σκισίματος μνημονίων. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι σήμερα, εν έτει 2017, να μην έχουμε βγει ως χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο και χωρίς να υπάρχει ελπίδα πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σύντομα. Όλα αυτά ακριβώς επειδή ως κοινωνία δεν έχουμε αποβάλλει ακόμα και τώρα τη νοοτροπία που θέλει τον «από μηχανής θεό» να έρθει και με έναν μαγικό τρόπο να βελτιώσει τα πάντα γύρω μας.

Ο λαϊκισμός...

...είναι ένα φαινόμενο εμφανές σε κάθε είδος πολιτικής ή συνδικαλιστικής δράσης. Τόσο συνδικαλιστές που τάζουν γη και ύδωρ στα μέλη των ενώσεών τους προκειμένου να αποκομίσουν ίδια οφέλη, όσο και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης που παραπλανούν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους για να κερδίσουν την υποστήριξή τους είναι συνηθισμένα παραδείγματα στην ελληνική κοινωνία. Το φαινόμενο αυτό, ωστόσο, δε μπορεί να απουσιάζει από τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα Πρυτάνεις και καθηγητές που χαϊδεόυν τα αυτιά της πανεπιστημιακής κοινότητας με στόχο την ενίσχυση της ατομικής τους εικόνας. Ταυτόχρονα, ανεύθυνες πολιτικές παρατάξεις εντός των Ιδρυμάτων επιδίδονται σε ένα διαρκή λασπολογικό και κινδυνολογικό αγώνα ψεύδους, παρουσιάζοντας στο φοιτητικό σύνολο ανυπόστατα προβλήματα, χωρίς να προτείνουν ουδεμία κατεύθυνση για την επίλυση τους, ώστε να υφαρπάξουν την ψήφο των φοιτητών. Έτσι σπιλώνουν το όνομα και τη δράση των φοιτητικών συλλόγων, καθώς μέσα από μη υγιείς πολιτικές διαδικασίες δημιουργούν μία εικόνα στείρου αρνητισμού και οδηγούν την φοιτητική κοινότητα, αλλά και την κοινωνία συνολικά, στην απαξίωση των συλλόγων.

Είναι ανεπίτρεπτο η πολιτική ζωή αυτού του τόπου να στηρίζεται στο λαϊκισμό και στην επικράτηση όσων μπορούν να επιστρατεύσουν περισσότερα ψεύδη και φρούδες προεκλογικές υποσχέσεις. Έτσι, καταλήγουμε στο σημείο να κυβερνώμαστε, όχι από τους πιο άξιους, αλλά από αυτούς που έχουν μεγαλύτερη άνεση στο ψεύδος και έμφυτο λαϊκιστικό ταλέντο, με τα αποτελέσματα να είναι εμφανή από τη σημερινή οικονομική, αλλά κυρίως κοινωνική κατάσταση της χώρας.

Ποιος ευθύνεται όμως για το συγκεκριμένο φαινόμενο, δηλαδή της επικράτησης των λαϊκίστικων τάσεων;

Αφενός μεγάλο είναι το μερίδιο της ευθύνης που βαραίνει το πολιτικό σύστημα για την υιοθέτηση τέτοιων μεθόδων πολιτικής αντιπαράθεσης και πολιτικού λόγου που δε βασίζεται στον ορισμό κατευθύνσεων για τη διακυβερνηση της χώρας με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλά αντίθετα επικεντρώνεται στη διασπορά ψευδών που ηχούν πιο γλυκά στα αυτιά των πολιτών και τους δίνουν μεγαλύτερες πιθανότητες επικράτησης. Δε μπορούμε, ωστόσο, να παραλείψουμε την ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη ο οποίος δέχεται και στηρίζει άκριτα τις πλασματικές υποσχέσεις ορισμένων δημαγωγών. Το έλειμμα παιδείας σε συνδυασμό με την αγανάκτηση των πολιτών που ψάχνουν την κάθε δυνατή σανίδα σωτηρίας μέσα στη σε αυτή τη δεινή οικονομική κρίση έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των πολιτών να μαγεύεται από το λαϊκισμό, να τον στηρίζει και να τον εδραιώνει ουσιαστικά στην ελληνική κοινωνία.

Είναι δεδομένο, ότι όσο τέτοια φαινόμενα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει λύση στο οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο που βρισκόμαστε. Είναι ανάγκη να προωθηθούν τα υγιή πολιτικά κίνητρα και να επιλεχθούν από τον ελληνικό λαό οι πραγματικά άξιοι που με το όραμα και την πολιτική κατεύθυνση που θα υιοθετήσουν θα δώσουν στη χώρα την απαιτούμενη ώθηση για να προοδεύσει και να εκσυγχρονιστεί.

Απέναντι, λοιπόν, σε «Σώρρες» και σημαιοφόρους στο λαϊκισμό πολιτικούς σχηματισμούς είναι ανάγκη να προάγουμε συλλογικά τα υγιή πολιτικά πρότυπα που θα μας οδηγήσουν μακριά από τα σημερινά αδιέξοδα!

ΠΑΣΠ ΕΜΠ